Մարտիրոս
ամեն առտու
ժամը իննին`
կէսօ΄ր եղաւ
կ’ըսէր Մարտիրոս
ամեն կէսօր
ժամը տասներկուքին`
օրը վերջացա΄ւ
կ’ըսէր Մարտիրոս
իսկ կէսօրէ ետք
Մարտիրոս կը սպասէր
որ գիշեր ըլլար
ու անկողին մտնէր
Մարտիրոս ունէր
տուն մը`
ոչ շատ մեծ
ոչ ալ պզտիկ
եւ կեանք մը`
ոչ շատ մեծ
ոչ ալ պզտիկ
ու ցաւեր`
երբեմն շատ մեծ
երբեմն ալ պզտիկ
երբ տունէն
դուրս կ’ելլէր
Մարտիրոս
միշտ կը կարծէր
թէ բան մը մոռցած էր
նոյնիսկ եթէ
բան մը մոռցած չէր
Մարտիրոս
երբ տունէն
դուրս կ’ելլէր
միշտ կը կարծէր
թէ բան մը մոռցած էր
երբ բոլորը
ներս մտան
Մարտիրոս
դո΄ւրս ելաւ
երբ բոլորը
դուրս ելան
Մարտիրոս
նե΄րս մտաւ
դուրս կամ ներս
Մարտիրոսին կեանքը
մի΄շտ կապուած էր
բոլորին հետ
սկիզբը
բոլորին
այո΄ կ’ըսէր
ասոր` այո
անոր` այո
սակայն օր մը
բարեբախտաբար
այոները վերջացան
մնաց ոչը
հետեւաբար
բոլորին
ո΄չ ըսաւ
ասոր` ոչ
անոր` ոչ
սակայն օր մը
դժբախտաբար
ոչերն ալ վերջացան
մնաց ոչինչը
ու ապրեցաւ
Մարտիրոս
ոչինչով
ո΄չ անտարբեր
այլ բոլորէն
տարբե΄ր
մէյ մը
աջ նայեցաւ
Մարտիրոս
մէյ մըն ալ
ձախ
ու հասկցաւ
թէ միս մինակ էր
աս աշխարհին վրայ
փնտռեց Մարտիրոս
եօթը սխալները
պատկերախաղին
գտաւ Մարտիրոս
եօթը սխալները
եւ միւսները
թէ΄ պատկերին
թէ΄ խաղին
խելացին մինչեւ որոշէր
կամուրջէն անցնէ՞ր
թէ չանցնէր
խելառը արդէն
անցեր էր
իսկ Մարտիրոս
կը մտածէր
թէ սա խելառին անցած կամուրջը
որ խելացին չանցնիլ նախընտրեց
արդեօք ո՞ւր կը գտնուէր
շուրջը նայեցաւ
ու զարմացաւ
Մարտիրոս
ապա
զարմացաւ
թէ ինք ինչո՞ւ
տակաւին կը զարմանար
մէկիկ մէկիկ
մազերը փետեց
Մարտիրոս
ապա նստաւ
հանգիստ
գլուխը քերեց
մէկը գնաց
դէպի աջ
միւսը գնաց
դէպի ձախ
շատ գացին
քիչ մըն ալ գացին
եւ վերջապէս
հասան հոն
ուր նստած էր
Մարտիրոս
ասո΄ր նայեցաւ
ու հասկցաւ
ի΄նչ ընել
անո΄ր նայեցաւ
ու հասկցաւ
ի΄նչ չընել
ընե՞լ թէ չընել
Մարտիրոս
ընելիքը
ե΄ւ չընելիքը
միշտ գիտէր
խնդաց
Մարտիրոս
քիչ մը
ի΄ր վրան
քիչ մըն ալ
միւսներո΄ւն վրան
քիչ մը խնդաց
Մարտիրոս
ապա
տրտում տխուր
տեղը նստաւ
հետը ծնաւ
հետը մեծցաւ
հետը ապրեցաւ
ու չլքեց զինք
բնաւ
միշտ միասին
Մարտիրոս
եւ այն ցաւը
հաւատարիմ
որ
հետը ծնաւ
հետը մեծցաւ
հետը ապրեցաւ
ու չլքեց զինք
բնաւ
աչքերը փակ
կը նստէր Մարտիրոս
աչքերը փակ
սակայն ինք կը տեսնէր
ամեն բան`
անցեալը ներկան
ու ապագան
աչքերը փակ
լուռ կը նստէր Մարտիրոս
ո΄չ կը գանգատէր
ոչ ալ կը խրատէր
քանի գիտէր
թէ ո΄չ գանգատը
տեղ կը հասնէր
ոչ ալ խրատը
աչքերը փակ
լուռ ու տխուր
կը նստէր Մարտիրոս
եւ երբեմն
օ՛ֆ կ’ըսէր
Մարտիրոս նստած
կը սպասէր
Մարտիրոս նստած
անսպասելին
կը սպասէր
Մարտիրոսին համար
անսպասելին
սպասելի էր
չհասկցաւ
Մարտիրոս
ի՞նք դէպի
պատուհասը կը քալէր
թէ պատուհասը
զինք կը հետապնդէր
սեւ օրեր
տեսած ու ապրած էր
Մարտիրոս
պատուհասներ
պատերազմներ
ահուվախը
վախճան չունէր
կը շարունակուէր
սակայն իրեն համար
կեանքը քաղցր էր
եւ ինք
սա կեանքէն
դիւրին դիւրին
հեռացողը չէր
երբ խաւարը տիրեց
Մարտիրոս
մէկիկ մէկիկ
աստղերը համրեց
ու արեւածագը սպասեց
երկար ապրիլ
որոշեց Մարտիրոս
որ բոլորին վկայէր
թէ վերջը
լա΄ւ պիտի ըլլար
վերջը
անշո΄ւշտ
լաւ պիտի ըլլար
միայն
ինք
մինչեւ վերջը
արդեօք պիտի դիմանա՞ր
ամեն առտու
ժամը իննին`
կէսօ΄ր եղաւ
կ’ըսէր Մարտիրոս
ամեն կէսօր
ժամը տասներկուքին`
օրը վերջացա΄ւ
կ’ըսէր Մարտիրոս
իսկ կէսօրէ ետք
Մարտիրոս
աչքերը փակ նստած
լուռ ու տխուր կը սպասէր
որ գիշեր ըլլար
անկողին մտնէր
եւ վերջապէս
չիրականացած
իր երազը ապրէր
անահիտ
2020