Սրտիկ մալուլ մի՛ արա

Կռունկ կանչեց սարերուն,
Ղարիբ տըղէն երերուն,
Սրտի՛կ, մալուլ մի՛ մնա,
Աշխարհ մարդու չի մնայ։
-Կոմիտաս