Այս քարերը անգամ մըն ալ իրարբւ վրայ չպիֆտ՞ դրուին, աւերակը ուշանա՞յ պիտի շինուելու, զաւակներուս ողջ մնացածները ցրուած աշխարհի չորս հովերուն վերադարձ մը չպիտի՞ ընեն. լսէ, ես մայրն եմ ազնուական ցեղի մը, թող անգամ մըն ալ խնդայի, կը ներէի եղածին ու վերչը կը մեռնէի։
